كامران پارسينژاد كه رمان «تالار پذيرايي پايتخت» را در سال 90 مطالعه كرده و پسنديده، معتقد است: نثر گوديني در اين اثر و در گذر زمان، قوام يافته و كمتر به سوي شعارزدگي رفته است. فضاي رمان تالار پذيرايي پايتخت با بوميگرايي، متناسب با فرهنگ ايراني خلق شده است.